ΣΕ ΠΟΙΟ ΑΚΙΝΗΤΟ ΑΠΟΛΑ ΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ Ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ Δημήτρης Παπαδημούλης: Ο μετρ της πολιτικής επιβίωσης και του real estate

https://oriaios12.blogspot.com/2020/05/blog-post_61.html?fbclid=IwAR3HrQD89kaCp2cQjAwum_wviC9cZkAH60lB7s94Tycx2sKCy7Vxpt29nuA
Ανάμεσα στις προτομές των «πατέρων» της ανανεωτικής Αριστεράς μετά τη Μεταπολίτευση, ο σημερινός αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης θα κέρδιζε σχεδόν χωρίς αντίπαλο μια θέση στο αντίστοιχο με εκείνο του όρους Ράσμορ μνημείο στην Ελλάδα.

Ακόμη και αν «η μόνη στιγμή που ο Λεωνίδας (σ.σ.: Κύρκος) τον πριμοδότησε» ήταν το 1988, στην περίοδο του «κοινού πορίσματος» της τετραμελούς επιτροπής ΕΑΡ-ΚΚΕ, πολιτικό γεγονός που έθεσε τα ιδρυτικά θεμέλια του Συνασπισμού, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πετυχαίνει έκτοτε με περισσή δεξιοτεχνία να εναρμονιστεί με το τρέχον κάθε φορά ηγετικό περιβάλλον.

Διαθέτει, όπως συνομολογούν φίλοι και εχθροί, μια μοναδική ικανότητα να εξασφαλίζει για τον εαυτό του τις καλύτερες δυνατές συνθήκες κομματικής επιβίωσης. Και κυρίως της προσωπικής ευδαιμονίας.

Παρών αδιάλειπτα σε ένα πολιτικό συνεχές δεκαετιών, ο επί σειρά ετών ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει κάθε φορά να περάσει στην επόμενη πίστα παρά τα εμπόδια, επιδεικνύοντας μια αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητα απέναντι σε πρόσωπα, κόμματα και καταστάσεις. Η εσωκομματική αντίρρηση, μάλιστα, για τα «golden boys» της ελληνικής Αριστεράς, που εξασφαλίζουν κάθε φορά μια έδρα (στη Βουλή ή στην Ευρωβουλή), διαγράφοντας μια άνετη τροχιά ζωής, ακολουθεί τον προσωπικό βηματισμό του ευρωβουλευτή.

Σε βαθμό που όποιος από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παρεκκλίνει να τον επικαλείται ως παράδειγμα για την «Αριστερά του χαβιαριού». Από το κοινό πόρισμα άλλωστε του 1988, όπου ο Δημήτρης Παπαδημούλης μετρά την πρώτη προσωπική του καταγραφή στο πάνθεον της ελληνικής Αριστεράς μέχρι και σήμερα, μεσολάβησαν 32 ολόκληρα χρόνια, όσα ακριβώς και οι εγγραφές ακινήτων που φιγουράρουν στις σελίδες του «πόθεν έσχες» του.

Μιλάμε για χρόνια στα οποία πέτυχε να ζήσει όσο λίγοι το «ελληνικό όνειρο», προσθέτοντας αντί για κάποιο ταπεινό παράσημο κοινωνικών αγώνων, ένα ακίνητο τον χρόνο και καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στους τραπεζικούς του λογαριασμούς.

Ρουά ματ στη δημοτικότητα

Με καταγωγή από την Ηπειρο, παιδί οικογένειας βιοπαλαιστών στην Αθήνα, ο Δημήτρης Παπαδημούλης τοποθετεί κάθε φορά το πιόνι του στην καλύτερη δυνατή θέση στην πολιτική σκακιέρα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να έλκει τα φώτα της δημοσιότητας γύρω από τον τρόπο ζωής του.

Mεθοδικός και διαρκώς σε εγρήγορση, αναζητά με όρους ψυχρού υπολογισμού άλλοτε τη χαραμάδα και άλλοτε το ανοιχτό παράθυρο, για να ανέβει ακόμη ψηλότερα στην κομματική ιεραρχία. Ερμηνεύοντας την πολιτική ισχύ με όρους δημοτικότητας, δεν διστάζει να καταλάβει θέσεις-κλειδιά για ταχεία κομματική ανάδειξη, όπως αυτή του εκπροσώπου Τύπου του Συνασπισμού, πολλαπλασιάζοντας με ευκολία την προσωπική του απήχηση τόσο στην κοινωνική βάση όσο και σε δομημένους κομματικούς, αλλά και επικοινωνιακούς μηχανισμούς.

Από το 1976, όταν σε ηλικία 18 ετών έγινε μέλος του Προεδρείου του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, μέχρι τον «Ρήγα Φεραίο» (όπου συνδέεται με τη σύζυγό του Νάντια Σουμπασάκη), το ΚΚΕ εσωτερικού και την ΕΑΡ, η δίψα του αντιπροέδρου του Ε.Κ. για περισσότερη ανέλιξη μοιάζει ακόρεστη.

Ανέλιξη πάντως που ακόμη και οι άσπονδοι εχθροί του παραδέχονται ότι συνοδεύει ο προσωπικός μόχθος. Η έμφυτη, επικοινωνιακή του δεινότητα (τόσο παρεμβατική που οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι δεν διστάζουν να τον αποκαλούν «Αδωνι του ΣΥΡΙΖΑ»), το ισχυρό κοινωνικό του ένστικτο, το οποίο του επιτρέπει κάθε φορά να συγχρονιστεί τέλεια με την κοινή λογική (και όχι απαραίτητα με την κεντρική γραμμή του κόμματος), αλλά και την εργατικότητά του υπήρξαν τα κύρια εργαλεία αναρρίχησης του κ. Παπαδημούλη, ο οποίος αποδείχτηκε μετρ της επιβίωσης διαχρονικά στις εσωκομματικές ταλαντώσεις του τεταμένου σχοινιού της ελληνικής Αριστεράς.

Βρυξέλλες über alles

Οι προσωπικές του αυτές ικανότητες τον τοποθέτησαν γρήγορα στο κλαμπ των πρωτοκλασάτων στελεχών του Συνασπισμού, διεκδικώντας ρόλο και χώρο και στις εσωκομματικές διεργασίες.

Παρότι στην κεντρική πολιτική σκηνή ο Δημήτρης Παπαδημούλης εισήλθε επισήμως το 2004, έχοντας εργαστεί μετά τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας, στα οποία ειδικεύτηκε στον «Επιχειρησιακό σχεδιασμό και τη διαχείριση Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων», ιχνηλάτησε μάλλον τον μελλοντικό δρόμο προς τις Βρυξέλλες.

Κάτοικος Ψυχικού, λόγω εντοπιότητας της συζύγου του, η οποία είχε στην περιοχή πολυετή αυτοδιοικητική δράση, χωρίς όμως να καταφέρει να εκλεγεί δήμαρχος αν και το επεδίωξε επανειλημμένα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ οικοδομεί χρόνο με τον χρόνο τη δημόσια εικόνα του με απαράμιλλο επαγγελματισμό, αξιοποιώντας κάθε τεχνικό πόρο και κανάλι επικοινωνίας.

Με εκατοντάδες συνεντεύξεις ανά την Ελλάδα και την Ευρώπη, βροχή σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αμέτρητες ώρες τηλεοπτικού αέρα, ο κ. Παπαδημούλης χτίζει βαθμηδόν και... χειροποίητα την πολιτική του παρουσία. Παρουσία η οποία εναρμονίζεται με τη μετριοπάθεια της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας και τον ανταμείβει με εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς στην κάλπη και συνακόλουθα στις πλέον ζηλευτές θέσεις «καριέρας», θέσεις με αυξημένες αποδοχές και αποκλειστικά προνόμια, όπως αυτές του Ευρωκοινοβουλίου.

Είναι, αν όχι το πρώτο, σίγουρα ένα από τα πρώτα στελέχη της παραδοσιακής Αριστεράς που απέκτησαν την... αστική συνήθεια να τυπώνουν προσωπικό προεκλογικό φυλλάδιο, προκαλώντας τη μήνη «συντρόφων» με πούρα αριστερή προσήλωση.

Προσωπικοί στόχοι

Εκλεγμένος ευρωβουλευτής της Αριστεράς ήδη από το 2004 και όντας από τους πιο αναγνωρίσιμους εκπροσώπους του πολιτικού του χώρου, ο κ. Παπαδημούλης δεν παρασύρθηκε ποτέ από τον πειρασμό ενός υπουργικού κοστουμιού (ούτε στην «πρώτη φορά Αριστερά») ή της συμμετοχής του στην κούρσα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας κάθε φορά απέναντι σε κομματικούς του συντρόφους και πολιτικούς παρατηρητές την απόλυτη προσήλωσή του στις προσωπικές του και μόνο προτεραιότητες.